Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Πήγαμε, το είδαμε και ήταν πολύ ωραίο!


Σκηνή από το χθεσινή θεατρική παράσταση “Μπαμπάδες με Ρούμι” στο ανοιχτό θέατρο Κολωνού.


Άλλη μια σκηνή από τους ηθοποιούς της Θεατρικής Ομάδας του “Πολύτροπου Τέχνης".


Στιγμές δύσκολες ή τις κάνουν έτσι να φαίνονται. Εμείς , πάντως πεθάναμε στα γέλια…


Τα παιδιά της Χορευτική Ομάδας “Ενέργεια” άνοιξαν τη βραδιά…

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Αποχαιρετισμός ενός γονιού


Παραλία Φοινικούντας ( Ν. Μεσσηνίας)

Τώρα που καταλάγιασε ο αχός των τελευταίων ημερών της σχολικής χρονιάς κι όλοι,άλλος λίγο, άλλος πολύ, έχουμε μπεί σε φάση διακοπών, ήρθε νομίζω η ώρα κι εμείς οι γονείς να αποχαιρετήσουμε το Δημοτικό Σχολείο! Για 6 χρόνια τα παιδιά μας βρίσκονταν στη ¨φωλιά¨ του! Πέρασαν όμορφες, άσχημες, εύκολες, δύσκολες, αξέχαστες στιγμές…κι εμείς μαζί τους, άλλες φορές διακριτικά κι άλλες όχι και τόσο! Εκαναν πράγματα ενδιαφέροντα; Πήραν γνώσεις και κυρίως εμπειρίες; Ωρίμασαν; Πέρασαν καλά; Εχουν στιγμές που θα θυμούνται πάντα; Δύσκολες ερωτήσεις με διαφόρων ειδών απαντήσεις…θέματα που σηκώνουν μεγάλη κουβέντα! Οχι όμως τώρα!
Σήμερα αποχαιρετούμε το Δημοτικό και βλέπουμε τα παιδιά μας να ανοίγουν τα φτερά τους για να πετάξουν προς το Γυμνάσιο!
Ας είναι πάντα γερά κι ευτυχισμένα κι ας είμαστε, όσο γίνεται περισσότερο, στο πλευρό τους…κι ας μην ξεχνάμε ποτέ να τα επιβραβεύουμε, όχι μόνο για τις επιτυχίες τους, αλλά και για τις προσπάθειες τους! Μόνο έτσι θα τα οδηγήσουμε μπροστά!
ΑΝΤΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ! ΓΥΜΝΑΣΙΟ, ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΜΑΣ !
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !

Ελένη απο το 62ο… για τελευταία φορά!

ΥΓ: Μερικές καλοκαιρινές φωτογραφίες, για να μπούμε στο κλίμα,απο τις περσινές μας διακοπές


Δειλινό στην Κορώνη (Ν.Μεσσηνίας)


Καλοκαίρι, οπουδήποτε, για πάντα…

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Αποχαιρετώντας το Δημοτικό Σχολείο


Αν κοιτάξετε καλά, θα με δείτε ξαπλωμένη στον ¨καναπέ του πόνου¨, όπως λέει η μαμά μου, με το κολάρο στον λαιμό, ανάμεσα στους φίλους μου που ήρθαν να με αποχαιρετήσουν… δείτε τα μαλλιά τους που είναι ακόμα βρεγμένα από το μπουγέλο!


Μαζί με τη δασκάλα μου,την κα Χαρά,που ήρθε να μου ευχηθεί περαστικά και να με αποχαιρετήσει.

Πόσο ήθελα να ήμουν κι εγώ σ΄αυτές τις φωτογραφίες που έστειλε η Εύα!
Το προηγούμενο Σάββατο,αφού είχαν τελειώσει πια τα μαθήματα, μας πήγε η μαμά μου τις δύο κολλητές,την Εύα κι εμένα, να διασκεδάσουμε στο ALLOU. Δεν κάναμε τίποτα επικίνδυνο κι όμως,στο βαγόνι που ανεβοκατεβαίνει στη λίμνη,κάπως τραντάχτηκα,ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς, και πόναγα υπερβολικά στον σβέρκο.Πήγαμε στο Νοσοκομείο Παίδων,όπου μου έβαλαν κολάρο και είπαν να μείνω στο κρεββάτι τουλάχιστον μια εβδομάδα και βλέπουμε! Φρίκη!
Έτσιπερνάω τις μέρες μου ξαπλωμένη,έχασα το τελευταίο πάρτι της χρονιάς και δεν μπορώ να πάω στην κατασκήνωση που τόσο ήθελα,τουλάχιστον προς το παρόν!
Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν μπόρεσα να πάω στο σχολείο την μέρα που πήραμε τα απολυτήρια μας και έγινε το μ ε γ ά λ ο μ π ο υ γ έ λ ο! Έχασα το αποχαιρετιστήριο γλέντι του Δημοτικού!Η μαμά μου λέει ότι θα κάνουμε πολλά τέτοια και στο Γυμνάσιο…όμως για μένα αυτό ήταν το σπουδαιότερο!!!Δεν μπόρεσα να αποχαιρετήσω το Δημοτικό και τα παιδιά που ήμασταν μαζί 6 χρόνια!
Ευτυχώς όμως,ήρθαν και με είδαν στο σπίτι οι φίλοι μου και η δασκάλα μου για να πούμε ¨καλό καλοκαίρι¨ από κοντά…κι έχω και την καλύτερή μου φιλενάδα,την Εύα,που έρχεται κάθε μέρα και μου κάνει παρέα.Δεν νοιώθω καθόλου μόνη!
Έτσι αποχαιρέτησα κι εγώ το Δημοτικό… Απίστευτο μου φαίνεται ότι δεν θα ξαναπεράσω την πόρτα του παρά μόνο σαν επισκέπτρια!
Από τον Σεπτέμβριο πια…Τ Ρ Ε Μ Ε Γ Υ Μ Ν Α Σ Ι Ο ! Σ Ο Υ Ε Ρ Χ Ο Μ Α Σ Τ Ε !!!
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! ΚΑΛΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ !
Λίλη Χρυσοβέργη

ΥΓ: Εννοείται ότι εγώ, ξαπλωμένη στο κρεββάτι, λέω στη μαμά μου κι αυτή γράφει στον Η/Υ αυτό το κείμενο.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Τέλος σχολικής χρονιάς


- ΤΕΛΕΙΩΣΕ η σχολική χρονιά κι ακόμα να το συνειδητοποιήσω!

- Εμένα θα το πεις; Βλέπω το παιδί στο σπίτι και του βάζω θερμόμετρο για τα δέκατα. Νομίζω πως είναι άρρωστο.

- Πάει κι αυτό, Βαγγελίστρα μου. Πάει, τέλειωσε, είναι πίσω μας!

- Πίσω μας, πίσω μας, πίσω μας, πίσω μας!

- Γιατί το επαναλαμβάνεις;

- Για να το εμπεδώσω!

- Ο γιος σου;

- Ζει! Η κόρη σου;

- Δεν θυμάται! Από την κούραση των εξετάσεων είναι σαν ζόμπι το πουλάκι μου.

Προχτές πήρε μια σοκολάτα, έβγαλε το χαρτί, πέταξε τη σοκολάτα στο καλάθι κι έφαγε το περιτύλιγμα!

- Εμένα ο δικός μου μπήκε στην ντουλάπα να κατουρήσει κι αναρωτιόταν πού πήγε ο καμπινές!

- Από το άγριο χάραμα μέχρι τη μαύρη νύχτα, ιδιαίτερα, φροντιστήρια, μαθήματα, ασκήσεις, επαναλήψεις, κεφάλαια, χρονολογίες, ονόματα, διευθύνσεις, πλανήτες, αστεροειδείς, χημικοί τύποι, ημίτονα, συνημίτονα, ελάχιστοι κοινοί πολλαπλάσιοι, άλατα, οξέα, αμινοξέα, συντακτικό… όλα ένα τουρλουμπούκι στο μυαλό τους.

- Και στο καπάκι να αρπάζονται η Αντιγόνη με τον Κρέοντα μαλλί με μαλλί για τον οικογενειακό τάφο!

- Μια στα τόσα, τηλεφωνούσε καμιά φίλη της. Να ρωτήσει κάτι για τα μαθήματα δηλαδή! Όχι για να βρεθούν, να πουν καμιά σαχλαμάρα, να πάνε ένα σινεμά, να πάρουν μια ανάσα, μια εισπνοή, ΤΟΝ ΔΙΑΙΡΕΤΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ!

- Α πα πα, τέτοιες κραιπάλες δεν τις επιτρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα…

- Διαλυμένα τα μανάρια μου. Φωνή δεν έβγαινε απ΄ το λαρύγγι τους. Σήκωνα το ακουστικό, άκουγα μια τεράστια παύση κι έδινα το τηλέφωνο στο παιδί. Παρέδιδα το ένα ερείπιο στο άλλο! Πώς συνεννοούνταν μες στη μούγκα, απορώ και εξίσταμαι.

- Η σιωπή των Αμνών!

- Με την Παιδεία ως Χάνιμπαλ Λέκτορ!

- Στο δε άγχος να μην επεκταθώ!

- Άγχος! «Θα γράψω καλά, θα πέσουν τα SΟS, θα λύσω την άσκηση, θα μείνω σε μάθημα, θα πάρω τη βάση, θα είναι εύκολα, θα είναι μανίκι, θα προλάβω να τελειώσω»;

- Το άγχος πλέον δεν αποτελεί αφηρημένη έννοια. Τύπου «αγάπη, μίσος, φιλοπονία, φυγοπονία» και τα ρέστα παγωτό! Το άγχος έχει αποκτήσει υπόσταση στερεού σώματος. Το βλέπεις, το αγγίζεις, το μυρίζεις, μπορείς να το κόψεις με το μαχαίρι!

- Το νευρικό τους σύστημα κουτουλάει στους τοίχους…

- Εμένα θα μου πεις; Που είναι μες στις γούβες τα ντουβάρια μου;

- Ήθελα να ΄ξερα οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας, τι διάολο άκληροι όλοι τους; Αυτοί παιδιά δεν έχουν;

- Και να έχουν, δεν τα βλέπουν ποτέ. Είναι πολύ απασχολημένοι να βελτιώσουν το εκπαιδευτικό σύστημα!

- Πάντως δεν φταίει μόνο το σύστημα. Είναι και κάτι γονείς μπουμπούκια…

- Ολάνθιστα! Αντί να βάζουν πάνω απ΄ όλα την ψυχική ισορροπία των παιδιών τους, τα μετατρέπουν σε μπακαλόγατους. Με το τεφτέρι να υπολογίζουν βαθμούς και μέσους όρους. Διότι ως γνωστόν, σ΄ αυτή τη ζωή διαπρέψανε μόνο όσοι έχουν απολυτήριο από 18 και πάνω! Από 18 και κάτω πουλάνε εμφιαλωμένα στα φανάρια!

- Κι όλα αυτά γιατί; Για να ψάχνουν στα κορνιζάδικα σε ποιο πλαίσιο θα βάλουν αργότερα το πανεπιστημιακό δίπλωμα. Θα ρίξω εγώ το παιδί μου στα αγχολυτικά για το πρώτο τυχόν συνημίτονο!

- Πάντως στο σχολείο παίρνουν εφόδια, δεν μπορείς να πεις!

- Όχι, δεν μπορώ πω! Εγώ προχθές το σοτάρισα το εφόδιο και το έσβησα με κόκκινο κρασί, αλλά μου άρπαξε λίγο στο ψήσιμο. Δεν με παρατάς κι εσύ, λέω εγώ; Που θα πάει το παιδί μου να ψάξει για δουλειά και στο ίντερβιου θα το ρωτήσουνε, τι; Ποια είναι τα υπεροξειδιοσώματα;

- Το ΄χω, το ΄χω: Τα υπεροξειδιοσώματα είναι μικρά σφαιρικά κυστίδια που περιβάλλονται από στοιχειώδη μεμβράνη και περιέχουν οξειδωτικά ένζυμα που βοηθούν διάφορες μεταβολικές εργασίες. Ενώ τα λυσοσώματα περιέχουν υδρολυτικά ένζυμα που βοηθούν στην πέψη μεγαλομοριακών ουσιών ενδοκυτταρικής ή εξωκυτταρικής προέλευσης που έχουν εισβάλει στο κύτταρο με τη διαδικασία της ενδοκύττωσης!

- ΟΚ, σε πήρανε στο Δημόσιο!

- Τουλάχιστον πάει η χρονιά! Αρχίζουν οι διακοπές.

- Όχι για όλους. Στις δυο τελευταίες τάξεις του λυκείου, τα παιδιά τον πάνε ακατούρητο όλο τον Ιούλιο. Από φροντιστήριο σε φροντιστήριο τρέχουν μέσα στους πέντε καύσωνες.

- Και μετά λέμε: «Περίεργο πράγμα… Σαν μια επιθετικότητα του βγαίνει του παιδιού».

- Η εφηβεία.

- Και η μαλακία. Όχι των παιδιών! Των «μεγάλων». Που είναι τόσο δα μικροί!

- Καλές- λέμε τώρα- διακοπές!

- Και καλό- λέμε τώρα- καλοκαίρι!


Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ ela@ath.forthnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ της 20 Ιουνίου 2009

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ


Όλη η τάξη μας μπουγελωμένη. Αυτά θα θυμόμαστε αργότερα…


Κυνηγάμε ο ένας τον άλλον, ξέγνοιαστοι, ανέμελοι. Το σχολείο τελείωσε για φέτος…


Το Σεπτέμβρη θα είμαστε Γυμνάσιο πια. Τελευταία μέρα στο δημοτικό…


Αυτή η παράδοση δεν σταματάει εύκολα…

Επιτέλους!!! Άλλη μία σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της. Φέτος όμως αποχαιρετούμε και το δημοτικό. Γι’ αυτό και εμείς φροντίσαμε να περάσουμε καλά την τελευταία μας μέρα .

Σας στέλνω μερικές φωτό για να δείτε πόσο ωραία περάσαμε.
Και τώρα ……Μ Π Ο Υ Γ Ε Λ Ο !!!!!!
Όπως ΒΛΕΠΕΤΕ περάσαμε καταπληκτικά!!!
Η αυλή του σχολείου μας γέμισε με χαρούμενες φωνές,γέλια και….πολλά νερά.!!!!
Το τμήμα μου το ΣΤ1 ( αλλά και όχι μόνο ) φυσικά το καταδιασκέδασε.
Η ομαδική φωτογραφία είναι αφιερωμένη στην μοναδική και καταπληκτική μου φίλη Λίλη, η οποία δυστυχώς λόγω ενός μικρού ατυχήματος δεν μπόρεσε να είναι μαζί μας αυτή τη μέρα.

Κ Α Λ Ο Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι !!!!!!

ΕΥΑ ΓΚΑΛΜΠΕΝΗ!!


Καλοκαίρι, ζέστη και μπουγελώματα στην αυλή του σχολείου…

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Απίθανη η γιορτή και στα 144-163 δημοτικά


Φανταστική ήταν, όπως πάντα άλλωστε, η γιορτή των 144-163 δημοτικών σχολείων κοντά το ΜΕΤΡΟ. Οσοι πήγαμε, περασαμε πολύ ωραία...


Ζωντανά νεανικά συγκροτήματα στη σκηνή ξεσήκωσαν τους πιτσιρικάδες...


Αλλά και για τους μεγάλους που είχαν την ευκαιρία να φάνε σουβλάκια στο προαύλιο και να πιούνε μπύρες είχε λαϊκή ορχήστρα που έπαιζε μέχρι αργά το βράδυ του Σαββάτου.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Τα παιδιά της Στ’ τάξης του 146


Η γιορτή αρχίζει. Η δασκάλα κάνει μια εισαγωγή στην παράσταση που θα ξεκινήσει…


Λιτό το σκηνικό μα πολύ όμορφη η παρουσία των παιδιών πάνω στη σκηνή…


“Εφ’ όπλου λόγχη” οι γονείς με τις φωτογραφικές μηχανές…


Το βίντεο είναι πιο πολύ της μόδας. Διαθέτει εκτός από εικόνα και… ήχο.


Όλοι παρόντες. Και ο Βασίλης Κούτσουπας με θητεία στο Δ. Σ.


Τα ζουζουνάκια της Στ’ ήταν φανταστικά πάνω στη σκηνή…


Πάντα οι Σύλλογοι Γονέων είχαν την ευαισθησία, μια αδυναμία, στα παιδιά της Στ’ τάξης. Φεύγουν από ένα σχολείο που έζησαν έξι ολόκληρα χρόνια και πάνε σε ένα άλλο,. Ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά τους. Το γυμνάσιο!

Η συγκίνηση έχει φορτίσει την ατμόσφαιρα, Παρασκευή απόγευμα και ο φάκελος με τις φωτογραφίες που «μάζεψε» η Ιωάννα, η κόρη της Γιόλας και πρόβαλε ο προτζέκτορας καθώς ακούγεται το τραγούδι της Άννας Βίσση για τα «μαθητικά τα χρόνια…» είναι απίθανο.

Ο Βασίλης Τζοβάρας διαχειρίζεται αξιοπρεπώς τον ήχο με τα “no name» μικρόφωνα…


Θρανία, καρέκλες, η τάξη είναι έτοιμη και η παράσταση αρχίζει…

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Γιορτή αποχαιρετισμού στο 146 δημοτικό


Στη σκηνή της αίθουσας εκδηλώσεων τα παιδιά τους 146 δημοτικού και δασκάλοι τους έδειξαν ένα πολύ όμορφο πρόσωπο.


Χρώματα παντού, αλλά και ζέστη. Ο κόσμος ήταν πολύς και το χάρηκε…


Πραγματικά υπέροχα τα παιδιά. Μπράβο τους!


Η διευθύντρια του σχολείου κ. Αφροδίτη απευθύνει ένα χαιρετισμό.